Emissiefactoren
Definitie emissiefactoren
Emissiefactoren (EF's) geven een betrouwbare inschatting van de milieu-impact van verschillende materialen, producten, diensten en processen. Zij vormen het hoofdelement bij de berekening van een CO2-voetafdruk.
EF's worden doorgaans geconverteerd naar een eenheid die bekend staat onder de naam CO₂-equivalent oftewel CO2e. Dat betekent dat de hieruit voortvloeiende berekeningen meer broeikasgassen vertegenwoordigen dan alleen koolstofdioxide (CO2), zoals methaan en stikstofoxide. CO2e worden gemeten naar de massa en omvatten de impact van alle andere broeikasgassen met hun relatieve aardopwarmingsvermogen (GWP) in vergelijking met CO2.
EF's verwijzen naar de hoeveelheid CO2e die aan de atmosfeer wordt afgegeven per specifieke referentie-eenheid. Emissiefactoren worden doorgaans uitgedrukt als kilogram van CO2e per eenheid. Deze referentie-eenheid kan staan voor het gewicht, het volume, de afstand of duur van de activiteit. Een voorbeeld is het aantal kilogram CO2e dat wordt uitgestoten per kilowatt uur aardgas, oftewel kgCO2e / kWh.
Hoe worden emissiefactoren berekend?
Emissiefactoren worden op verschillende manieren bepaald, variërend van theoretische modellen tot tests bij de emissiebron. Deze variabiliteit betekent dat verschillende EF's aanzienlijk kunnen verschillen, zelfs voor hetzelfde product of activiteit. In veel gevallen vertegenwoordigen EF's het gemiddelde van de beschikbare gegevens.
Databases met emissiefactoren
EF's zijn in diverse databases opgenomen. Er worden algemene openbare databases ter beschikking gesteld door milieu-agentschappen zoals BEIS uit Engeland of onafhankelijke instellingen zoals het IPCC. Voorbeelden van commerciële databases zijn Ecoinvent en Agri-footprint, terwijl andere bronnen onderzoeksrapporten en bepaalde industriespecifieke databases als basis hebben.
Hoe worden emissiefactoren gebruikt?
De emissies van een product worden berekend door de vermenigvuldiging van de emissiefactor met de relevante activiteitsgegevens, zoals hoeveelheid, afstand, duur en andere relevante aspecten van de materialen en processen. Het rapporterende bedrijf moet altijd minimaal de activiteitsgegevens ter beschikking stellen om de CO2-voetafdruk te berekenen.
De beperkingen van emissiefactoren
Zelfs voor hetzelfde materiaal kunnen emissiefactoren verschillen wat betreft de toegepaste onderzoeksmethoden. Daarom kan de kwaliteit van gegevens variëren en minder relevant zijn voor het daadwerkelijke product. Factoren zoals de regio en de referentie-eenheid helpen bij de bepaling van de beste match.
EF's zijn inherent conservatieve schattingen, omdat zij alle variaties binnen een productcategorie vertegenwoordigen. In sommige gevallen zijn de cijfers afkomstig uit een generieke database of vertegenwoordigen een marktgemiddelde dat weinig met het product in kwestie te maken heeft. Daarom is een vervanging van de EF's in onze berekeningen door primaire gegevens die specifiek zijn voor het daadwerkelijke product altijd nauwkeuriger en resulteert in een lagere doelstelling voor de emissieverlaging.
Door de vervanging van EF's door primaire gegevens kunnen ook de latere maatregelen voor de emissiereductie veel gerichter worden uitgevoerd. Door gebruikmaking van de meest nauwkeurige schatting van de daadwerkelijke emissies, kunnen emissiehotspots worden geïdentificeerd en verminderd, bijvoorbeeld door de vervanging van een grondstof of de vergroting van de efficiëntie van een proces. Primaire data is dus heel belangrijk en geeft de meest nauwkeurige uitkomst.
Lees in onze e-book meer over emissiefactoren.